Een enerverende week

Beste Allemaal,

In de nacht van zaterdag op zondag vorige week is de staking na 5 dagen beëindigd. Het nieuws kwam per SMS binnen, terwijl ik op het afscheidsfeestje was van de Familie Veneman, het echtpaar dat 6 jaar verbonden is geweest aan de Nederlandse school. Heel gezellig feestje trouwens met de in Nederland natuurlijk onvermijdelijke, maar hier zo welkome haring, lever- en droge worst. Daarnaast diverse ouders die samen met een band allerlei (Nederlandse) zangers en zangeressen “coveren”. Het bleef nog lang onrustig op de Shell compund....
Na thuiskomst van het feestje meteen aan het SMS-en geslagen (je wilt imers ’s nachts geen mensen uit hun bed bellen) om te peilen wanneer de fabriek weer in de lucht kan zijn. En dan merk je meteen hoe verbonden de mensen zijn met het bedrijf. De SMS wordt beantwoord, of men belt terug dat de eerste medewerkers al weer onderweg zijn naar de fabriek. Zondag ochtend 06.00 uur draaien de eerste pompen alweer voor de schoonmaak en een paar later wordt er weer gemixed en staan de sterilisatoren onder stoom. Zelf ook maar naar de fabriek gegaan en inderdaad er is om 09.00 uur ’s morgens al weer aardig wat bedrijvigheid. Om twee uur ’s middags rollen de eerste blikjes alweer van de band!
Zondagmiddag was de afsluiting van het schooljaar op de Nederlandse school in het voormalige ambassade gebouw. Rond het thema “De grote reis” worden liedjes en stukjes opgevoerd, er is een barbeque en de kinderen die de school gaan verlaten worden uitgezwaaid. Het verloop op de school is groot, niet alleen de normale uitstroom uit groep 8, maar ouders die een volgend assignment hebben in Qatar en Bangkok en dus een nieuwe start voor de meereizende kinderen. Veel nieuwe gezichten gezien, met met veel ouders kennis gemaakt, De sfeer is heel leuk en Boris zal hier z’n draai wel vinden.
Woensdag avond een nieuwe ervaring, die eenieder hier zal krijgen: een forse voedsel vergiftiging! Opgelopen waarschijnlijk door de Thaise corn chicken soup in restaurant Bangkok. De sliertjes in de soep blijken geen standaard ingredënten te zijn. Mijn tafelgenoten zijn er zonder kleerscheuren vanaf gekomen, hebben exact hetzelfde geten, op de corn chicken soup na?!. Na thuiskomst werd ik al snel rillerig, daarna koorts, hoofdpijn en buikpijn. Je mag raden waar ik de nacht heb doorgevracht. De volgende morgen 40,4 koorts, beroerd en heel slap. Dus op naar het ziekenhuisje, hier verderop in de straat waar de (Duitse) dokter inderdaad constateert dat ik een forse “food poisening” heb opgelopen, maar zo, meldt hij, dat komt dagelijks voor. Hij wil me gezien de hoge koorts en uitdroging (4 kg lichter) daar houden en aan het infuus binden, maar daar pas ik voor. Dus met antibiotica cocktail en zoutoplossing gewapend (en 120 euri armer) naar huis en twee dagen doorgebracht in bed. Wonderbaarlijk hoe snel je dan ook weer hersteld en vrijdag, weliswaar wat korter, toch maar weer aan het werk gegaan. In de tussentijd is het verschrikkelijk gaan regenen (zie foto’s) bij dit bericht, dit is het uitzicht op de weg achter de poort van de fabriek. Niet vreemd dat je tijdens en na deze regenval uren vaststaat in het verkeer. Je ziet de gestrandde auto’s letterlijk van de weg af drijven. En een paar uur later kan het weer stralend weer zijn.
Van de week ook gehoord dat mijn container uit de haven is, een nieuw record volgens mij. Onze Supply Chain Manager heeft denk ik extra z’n best gedaan om voor z’n baas wat te regelen, want ik had eind juli al vroegste datum verwacht. Door de voedselvergiftiging en de regen heb ik de bezorging maar uitgesteld. Aanstaande maandag laat ik hem bezorgen en met hulp van Grytsje (vrouw van Mari) en wat medewerkers van de fabriek wordt hij uitgepakt. Ik hoop dat alles er nog inzit, want iedereen hier mist wel wat bij het uitpakken. Dat zal er tijdens de douane controle dan wel zijn uitgevallen.....
Het is nu definitief dat Adrie en Boris 17 augustus mee terugvliegen naar Lagos, dan gaat het voor hen ook echt beginnen, ik heb hun e-tickets gisteren ontvangen. Boris voor het eerst in een vliegtuig, ik ben benieuwd. Zelf vertrek ik 24 juli uit Lagos om een paar bedrijven van ons te bezoeken in Bangkok, Ho Chi Min City en Djakarta. Vanaf Vietnam samen met een Nigeriaanse collega. Op 3 augustus vlieg ik dan rechtstreeks vanuit Djakarta naar Amsterdam en hoop daar 4 augustus ’s morgens aan te komen. Het bezoek aan onze Aziatische bedrijven is bedoeld als kennismaking, maar ook om te bekijken hoe zij productie, supply chain en distributie geregeld hebben. Azië loopt op een aantal punten voorop, zelfs op onze Europese bedrijven. En producten maken uit melkpoeder en botervet is toch anders dan verse melk te gebruiken als grondstof.
Dit weekeinde staat er niets bijzonders op het programma, al stond er een bezoek aan Badagry gepland met Mari en Grytsje. Maar gezien de fysieke conditie moet ik verstek laten gaan. Badagry is één van de plaatsen van waaruit in zeer grote getale slaven werden verscheept naar Amerika en tal van zaken daar herinneren nog aan die tijd. Schijnt indrukwekkend te zijn om te zien, vooral als je bedenkt dat onze voorouders een nogal prominente (maar niet minder twijfelachtige) rol hebben gespeeld in deze logistieke operatie van een paar honderd jaar geleden.
Morgen ga ik naar de fabriek om wat achterstand weg te werken en links en rechts te kijken hoe het georganiseerd is. En meteen dit bericht op het net te plaatsen want m’n internetverbinding thuis ligt er al een paar dagen uit en er kan ik er nog niet achter komen wanneer deze weer in de lucht is.


Groeten, Hans