Beautiful Benin

Beste Allemaal,

Koniginnedag in de vreemde wordt natuurlijk traditioneel gevierd. Op de NSL (Nederlandse School Lagos) wordt de vlag gehesen en het Wilhelmus gezongen. Er is taart, aangeboden door de Nederlandse Ambassade en een Vrijmarkt voor de kinderen. En ‘s avonds een Koniginneborrel in het pas geopende Clubhuis bij het huis van de Honorair Consul in Lagos. Dit jaar kwamen er circa 100 Nederlanders op af, compleet natuurlijk met Hollandse Nieuwe, alleen jammer dat een van de leden van de Dutch Night Commissie de bitterballen in de vriezer (in NL) vergeten had mee te nemen. Maar ook de Nederlandse kaas en worst zijn altijd weer een stukje nostalgie. En natuurlijk onze nationale trots Heineken, dat hier in ruime mate verkrijgbaar is. Nigerian Breweries is een bedrijf van Heineken waar naast Heineken ook Star en Gulder bier worden gebrouwen. Ze hebben hier 5 brouwerijen, zijn marktleider en groeien als kool.

De eerste dagen van mei zijn we naar Benin Republic geweest, een buurland van Nigeria. Hoeveel niet ver weg, is het toch een beetje een andere wereld. Met drie families, vier dagen naar een strand resort. Eerst in kolonne, met security escort naar de grens en dan zelf rijden in Benin, heerlijk. De chauffeur gaat terug naar Lagos en meldt zich de laatste dag weer aan de grensovergang. De grens zelf is een chaos. Vooraf moet je zorgen dat je een internationaal rijbewijs hebt, afgegeven en (wat natuurlijk het belangrijkste is) betaald in Nigeria. Plus een international verzekeringsbewijs en een laisez passé voor de auto. Daarnaast heb je natuurlijk nog nodig je paspoorten, residence permits en je inentingsboekjes. En dan begint de afhandeling langs de vele loketten, op de heenweg een stuk of vijf, op de terugweg acht. En iedere beambte heeft wel wat aan te merken en wil natuurlijk wat geld. Na anderhalf uur afhandeling mag je door denk je, maar dan moet je nog met de auto de grens over. En de bamboestok die dienst doet als fysieke barricade, rustend op twee olievaten, gaat alleen omhoog als je de poortwachter dasht (wat geld geeft). Een paar meter verder hetzelfde ritueel en dat herhaalt zich nog een paar keer. Maar dan zijn we echt in Benin. Niet echt schoon en mooi, maar veel relaxter dan Nigeria en de wegen zijn een stuk beter. De weg van de grens naar het resort is redelijk goed en voert ons door Cotenou, de hoofdstad van Benin. Daar nog even de schrik er goed in, want alle vermogen van de motor valt weg en ik moet de auto langs de kant zetten. Gelukkig start de auto weer en kunnen we verder, waarschijnlijk wat vervuilde benzine, die we vlak voor de grens getankt hebben. Later gebeurt het nog een keer, maar we laten ons er niet meer door van de wijs brengen. Het resort is basic, maar schoon en mooi. Prachtig zwembad erbij (we moeten voorlopig even niets van de zee weten), leuke huisjes en goed eten. Wel erg lang wachten op je drankjes en eten, maar ja daar moet je maar aan wennen in Afrika. En Boris vond het fantastisch, veel kinderen en de hele dag lekker kunnen zwemmen en spelen. Hij is ook nog mee wezen vissen, net als voor mij de eerste keer van z’n leven. En midgetgolven en quadrijden, het lijkt net echt. Jammer genoeg vliegen de dagen om en moestten we weer terug naar Lagos. Maar wel een paar heerlijk relaxte dagen even weg uit de hectiek van Lagos.

Bij Wamco gaan de zaken voorspoedig al hebben we ook best wel tegenvallers. Vorige week zondag werd ik ‘s morgens vroeg gebeld, want de poederverpakkingsfabriek zat zonder stroom. Collega Bart heeft me opgehaald en samen zijn we naar de fabriek gereden. Daar aangekomen blijkt dat de hoofdstroomkabel is doorgebrand op meerdere plaatse, dus moeten er nieuwe kabels getrokken worden. En tot overmaat van ramp begint het verschrikkelijk hard te regenen en te onweren. Binnen een mum van tijd stijgt het water op de wegen buiten het fabrieksterrein een meter en moeten we de toegangspoorten barricaderen met schotten en zandzakken. Na de overstroming van vorig jaar hebben we prefab barrcades gemaakt, maar de routine ontbreekt duidelijk om alles gecoordineerd neer te zetten. Met veel kunst- en vliegwerk houden we het water gelukkig grotendeels buiten en Bart regelt een noodstroomaggregaat, dat om zes uur ‘’s avonds een groot deel van de fabriek van stroom kan voorzien. Gelukkig vindt hij de volgende dag een leverancier die kabel op voorraaad heeft en kan de noodstroomvoorziening worden afgeschakeld.

Boris heeft vandaag z’n eesrte medaille gewonnen, een derde plek bij de zwemwedstrijden op de C.I.S. (Childrens International School). De kinderen van de NSL doen het geweldig en met meer dan twintig gewonnen medailles kan de dag niet meer stuk.

Volgende week ga ik kort naar Europa voor leveranciersbezoeken met twee collega’s. Een dagje Brussel, een dagje Lyon en een dagje Frankfurt en dan op zaterdag weer terug naar huis. Helaas geen tijd om even in De Bult te gaan kijken, maar de grote vakantie begint al over zes weken en gaan Boris en Adrie acht weken naar Nederland. Boris gaat eerst een week op voetbalkamp in Havelte en hij verheugt zich er al op al z’n Nederlandse vriendjes weer te zien.

Groeten allemaal,

Hans