Lekker relaxen in Ghana

Hallo Allemaal,

Hier dan weer eindelijk een nieuw bericht van ons. In de herfstvakantie zijn we een weekje op vakantie geweest naar Ghana, samen met een ander gezin. Lekker even weg uit de alledaagse hectiek van Lagos en lekker luieren aan de rand van het zwembad. Accra, de hoofdstad van Ghana, is maar 45 minuten vliegen, maar je komt (deels) in een andere wereld terecht.
We hadden geboekt in La Palm Royal Beach Hotel, een naam die helaas niet op alle fronten werd waargemaakt, maar daarover later meer.
Ghana is veel meer georganiseerd dan Nigeria, betere wegen, veel minder chaos en absoluut veiliger. Bij aankomst in Accra stond het busje van het Hotel ons al op te wachten, dus het begon goed. Dat we ruim een uur te laat aankwamen zullen we nog maar wijten aan de Nigeriaanse autoriteiten op het vliegveld van Lagos.
In minder dan een half uur waren in het hotel. Tijdens het inchecken konden we al merken dat de behandeling in ieder geval minder “Royal” was dan de naam van het Hotel beloofde. Geen kinderbedden bijgeplaatst; ze probeerden de twee gezinnen in twee kamers (8 mensen in totaal) onder tebrengen; in plaats van in de gereserveerde 3 kamers. Boekingen konden niet meer worden teruggevonden en van betalingen vooraf hadden ze geen weet. Nou ja, het duurde even maar alles kwam goed. Dan maar snel een duik in het zwemparadijs, heerlijk warm water en mooi aangelegd. Maar wat staat daar op dat witte bord…? “Wegens onderhoudswerkzaamheden is het zwembad vanaf morgen voor 4 weken gesloten, sorry”. Toch een aardige tegenvaller, als de hoofdreden van de keuze voor dit hotel juist dat tropisch zwemparadijs is. En je dus noch bij boeking, noch bij aankomst op deze sluiting bent gewezen. Dan maar weer terug naar de receptie. “Sorry sir”, is natuurlijk het standard excuus van de receptioniste. Gelukkig blijkt er wel nagedacht te zijn over een alternatief, het Labadi Beach Hotel op 3 minuten afstand per hotelbusje kan gebruikt worden en alles is geregeld, wordt plechtig beloofd. Helaas geldt ook in Ghana: eerst zien, dan geloven. En dat blijkt ook, busje komt niet zo…, busje komt later. En de eerste avond komt er helemaal geen busje en moeten we lopend over het strand terug. Op zich natuurlijk allemaal te overleven en wat beweging is best wel goed voor je, maar voor 250 dollar per nacht verwacht je gewoon beter. Gelukkig werd de service inderdaad wat beter (aanloopmoeilijkheden zullen we maar zeggen) en aan het Labadi beach zwembad hebben we ons uitstekend vermaakt. Op het einde van de week nog fiks moeten zeuren om de beloofde discount tot en met de Hotelmanager aan toe, maar uiteindelijk wel gekregen.
Tijdens de week hebben we ook nog een leuke uitstap gemaakt naar het tropisch regenwoud en een slavenfort in Elmina, inclusief een tussenstop bij een krokodillenvijver annex restaurant.
Het was drie uur rijden naar het regenwoud, alwaar een “Canopeewalk” mogelijk is. Tussen de toppen van een aantal woudreuzen (ca. 50 meter hoogte) zijn een aantal primitieve loopbruggen gespannen en daar loop je overheen. Prachtig uitzicht natuurlijk, tenminste al je geen hoogtevrees hebt (zoals Adrie). Want dan schuifel je als een blinde zonder geleidehond van boomtop naar boomtop, zonder ook maar enige blik naar beneden te werpen. De kinderen vonden het natuurlijk fantastisch en liepen al stampend op de loopbruggen van top naar top. Tot grote afschuw natuurlijk van de iets minder dapperen onder ons.
Daarna lunchen in “Hans Botel”, waar de guard getooid blijkt met een echt hoofddeksel van een Londonse bobby, en die maar gaarne bereid is voor ons te poseren. De lunch vindt plaats in een water-restaurant, midden in een vijver met krokodillen. En laat een van die krokodillen nou opeens bijzonder geinteresseerd zijn in ons busje. Meneer (of mevrouw) kruipt er zelfs voor uit het water en zet een grote bek op. Ze zien er zo traag en loom uit die kroko’s, maar hebben een ontzettend snelle reactie, dus het is wel oppassen geblazen. Na natuurlijk weer friet te hebben gegeten (Boris heeft letterlijk een week lang geleefd op 2x friet per dag, want hij is nogal kieskeurig!) zijn we verdergegaan.
Op naar Elmina, een slavenfort dat is gesticht in de 14e eeuw. Natuurlijk zou ik bijna zeggen hebben wij Nederlanders ook hier onze sporen achtergelaten. We hebben het fort veroverd op de Portugezen en waren erg actief in deze mensonterende slavenhandel. Overal in het fort zie je de sporen der Nederlanders, inclusief vele teksten. Pas aan het begin van de 19e eeuw, na de verovering van het fort door de Engelsen is de slavenhandel gestaakt.
In tegenstelling tot Nigeria had Ghana tot voor kort geen oliereserves. Volgens velen eerder een zegen dan een vloek, want verwijzend naar Nigeria, “Je ziet wat er van komt”. Veel mensen in Ghana zijn inderdaad bang dat de revenuen slechts ten goede komen aan een heel klein deel van de bevolking en dat de rest vooral geconfronteerd wordt met snel stijgende prijzen voor alles en nog wat. Een niet onlogische gedachte volgens velen.
Al met al een heerlijke week vakantie, die veel te snel voorbij is gegaan.
Intussen snellen we richting kerstvakantie, nog maar zes weken en Adrie en Boris vertrekken alweer naar Nederland voor drie weken. Of en wanneer ik zelf ga is nog onduidelijk. We hebben het ontzettend druk op de fabriek en moeten waarschijnlijk gewoon doordraaien gedurende de kerstperiode. Normaliter stoppen we mid december, om ook wat groot onderhoud te kunnen doen, maar zoals het er nu naar uitziet hebben we geen stop einde dit jaar. Als het even kan wil ik in ieder geval nog wel een paar dagen naar Nederland. Bijkomend is dat de vrouwen van twee expats einde december gaan bevallen (in Nederland) en de mannen ervan dus niet beschikbaar zijn. En ons Hoofd TD gaat 23 november definitief weg en vervanging is er nog niet. Nou ja, we zullen wel zien.
Verder valt er nog genoeg te melden, maar dat komt een volgende keer wel weer. Wat nog wel gemeld dient te worden, is dat ons internet thuis niet bruikbaar is. Alle pogingen ten spijt is het nog niet gelukt de laptops weer op het internet te krijgen, er zou wel eens een erg resistent virusje in kunnen zitten. Vandaar dat ik nu maar naar Wamco ben gegaan om wat te schrijven.

Groeten allemaal,

Hans