Een lange zit....

Hallo allemaal,

Gisteren zijn we naar een kerkdienst geweest, omdat we uitgenodigd waren op de trouwerij van de dochter van onze Coporate Affairs directeur (Isaac Agoye). We waren uitgenodigd voor de kerkdienst en receptie, maar aangezien Adrie wel eens zo’n kerkdienst mee wou maken zijn we daar naar toe gegaan. In twee woorden: heel bijzonder! Op weg naar de kerk kwamen we natuurlijk in een enorme file terecht en dus te laat, maar dat is niet erg, men begint in de regel toch niet op tijd. De kerk bleek een kerk in aanbouw, waar we in de open lucht, onder een soort partytent mochten plaats nemen. Wel vreemd om bij aankomst heel veel security en bewaking tegen te komen. Natuurlijk redelijk vooraan, want als witte hoor je per definitie tot de eregasten. Enkele andere Wamco collega’s waren reeds gearriveerd. Veel gasten waren in speciaal voor de bruiloft gemaakte kledij gekomen. Dat zie je want beide partijen (bruid en bruidegom) laten speciale stof maken, die dan gekregen / gekocht wordt door de gasten. Dresscode voor de genodigden van de bruidegom: perzikkleurig, voor de bruid: mintgroen. De bedoeling is dat de gasten deze kleuren in hun respectievelijke outfits laten terugkomen. Echt prachtige gewaden, maar die van de wederzijdse ouders spande de kroon: rood en goud kleurig, je kon aan de kleding alleen al zien wie de ouders waren. Er waren op de kerkdienst zeker 500 gasten. De agenda van de dienst telde 19 punten en we zagen toen al een beetje aankomen dat het geen vluggertje zou worden. Er waren maar liefst 8 dominees, waarvan er één speciaal uit London was ingevlogen. Alles gaat heel formeel, maar tegelijkertijd voor onze begrippen ook rommelig en onvoorbereid. Uiteindelijk begon de dienst met een uur vertraging. Weinig zingen, veel gebeden en toespraken. En intussen liep de temperatuur steeds verder op. Geen water meegenomen en er werd ook niets uitgedeeld. Uiteindelijk zijn we onder de dienst om half twee weggegaan, het voorbeeld daarbij volgend van veel anderen. De dienst heeft nog tot kwart over drie geduurd hoorden we later en de receptie schijnt ongeveer hetzelfde verloop gehad te hebben. Daar zijn 650 mensen geweest naar we gehoord hebben.
Hans List is inmiddels al weer een weekje terug en heeft mogen “ruiken” aan wat Nigeria is. Niet echt een vakantieland, maar er is genoeg te zien en te doen en je doet er in ieder geval onvergetelijke indrukken op.
Boris heeft inmiddels z’n tweede verjaardagsfeestje er al weer opzitten, op een Shell compund dit keer. Succesformule is hier het huren van een waterglijbaan voor het zwembad, de kinderen hebben het uitstekend naar hun zin, terwijl de ouders aan de rand van de pool een biertje drinken. Ook de komende twee weken heeft hij weer partijtjes, dus de integratie begint werkelijk op gang te komen. Alleen met het vriendjes maken wil het niet echt vlotten, maar vooral om de simpele reden dat er weinig jongens van zijn leeftijd zijn. Maar deels ook door zijn eigen eenkennigheid komt het nog niet echt vaak tot speelafspraken. Dus dan maar met Adrie spelletjes doen of het zwembad in. Daarnaast natuurlijk veel sporten, tennissen vindt hij erg leuk dus nu proberen we extra les voor hem te regelen. Adrie is uitgenodigd om met wat Engelse expatvrouwen mee te gaan doen aan karateles, je moet toch wat en je leert weer nieuwe mensen kennen.
Morgen vertrek ik voor een weekje naar Dubai, daar wordt, georganiseerd door ons zusterbedrijf in Leeuwarden een Supply Chain workshop gehouden waar Alex Irete (onze supply chain manager) en ik namens Wamco naar toe gaan. Door de ongelukkige vluchtschema’s zijn we een week weg voor twee dagen workshop. Maar dan kan ik wel gaan shoppen, want onze camera kon na de duik met Adrie in zee niet gereanimeerd worden.

Groeten,

Hans