Wiebeltand als hoogtepunt

Als je zelf aan het dagelijkse leven van Lagos gewend bent heb je niet meer zoveel nieuws te melden. Alles went natuurlijk en de dingen die in het begin vreemd en nieuw zijn, worden al snel routine. Vandaar ook de lagere frequentie van de berichten op de weblog. Niet dat we niets meer meemaken, in tegendeel, maar ik wil jullie niet vermoeien met onze dagelijkse strubbelingen op het gebied van lekkages, files, chaos en wat al niet meer.
Heel vervelend is dat de criminaliteit fors aan het toenemen is. Meestal stijgt het aantal overvallen in de weken voor de Kerst sterk en loopt in januari weer snel terug. Echter dit jaar niet en wat extra vervelend is, de eilanden lijken wel een nieuw werkgebied te worden. Afgelopen maand zijn er zo’n 30 bekende cases geweest van overvallen op expats en dat is niet leuk. We hebben dus extra maatregelen moeten treffen, uitgaansinstructies zijn aangescherpt en ’s avonds bij voorkeur niet na 9 uur nog onderweg zijn. Vooral de onbetrouwbaarheid van de security escortes is een probleem. In een aantal gevallen sloegen die meteen op de vlucht als er gewapende hold ups waren. Voor Heineken aanleiding om gepansterde auto’s in te zetten en zelfs veilgheidspersoneel uit Nederland over te laten komen. We voelen ons hier niet onveilig, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus we zijn wel extra voorzichtig.
Het is hier nu Paasvakantie en de meeste gezinnen met kinderen zijn een paar weken naar Nederland. Boris en Adrie ook en ik volg volgende week. Boris heeft uiteindelijk (op z’n 7e) na een periode van “wiebeltanden” z’n eerste melktand eruit en dat is zo’n beetje het spannendste dat wij hebben meegemaakt, dat valt dus nog wel mee.
We zitten hier nu in de warme periode met grote hitte en zijn in afwachting van de regenperiode. We hebben al wel enkele zware regenbuien megemaakt, maar de echte regenval moet nog komen.
In en rond ons huis begint langzamerhand alles op orde te komen. Na de grote verbouwing bleven we flink last houden van allerlei lekkages, zowel uit gerenoveerde badkamers maar ook leidingen in de muren bleken lek te zijn. Maar niet getreurd, de aannemer komt (na veel aandringen)en begint vrolijk weer te hakken en te breken in tegelwerk en muren. En het lassen van pvc leidingen doe je hier niet met lijm, maar met een brandende krant! En dan maar hopen dat als de druk op de leidingen komt en de gaten zijn dichtgemaakt dat de ellende niet van voor af aan begint. Over een paar weken als al het vocht uit de muren verdwenen is gaat de schilder weer aan het werk en maar hopen dat we even gevrijwaard blijven van verdere ongemakken. Ook met onze cook/stewards Patience en Blessing gaat het na een periode van gewenning een stuk beter. Iedere expat heeft z’n eigen gewoontes en gebruiken en zij moeten daar natuurlijk ook aan wennen.
Dit is ook de periode van vele public holidays. Omdat je hier vrij bent op zowel de christelijke als de moslim feestdagen zijn er nogal wat vrije dagen. De fabriek draait wel gewoon 7x24 uur door, omdat we met stilleggen en opstarten teveel capaciteit zouden verliezen. Een aantal projecten zijn inmiddels afgerond en we zijn nu bezig extra maatregelen te treffen tegen “flooding”, om de taferelen van vorig jaar te kunnen voorkomen.
Met Boris gaat alles goed, hij heeft het veel minder over Nederland en was er ook veel minder op gebrand om terug te gaan naar z’n vriendjes. Hij vermaakt zich hier goed (met de Wii!) en heeft elke dag wel vriendjes (en zelfs een vriendinnetje) om mee te spelen.
Begin mei gaan we met twee andere gezinnen een paar dagen naar een resort in Benin, een buurland van Nigeria. Benin is een totaal ander land dan Nigeria, je kunt er zelf auto rijden en het schijnt er erg leuk te zijn.
Ik wens iedereen prettige Paasdagen en tot een volgende keer.

Groet, Hans