Een doorsnee week

Hallo Allemaal,

Afgelopen zaterdag hebben we een “Duitse Avond” gehad bij Ed en Bettina, hij is mijn operations collega bij Heineken (Nigerian Breweries). Er was beslag gelegd op een heus speenvarken en de technische dienst van Heineken heeft een barbeque op maat gemaakt zodat het beestje vrij kon ronddraaien, weliswaar met een enigszins gekromde rug (zie foto’s). Naast het speenvarken natuurlijk Bratwurst en Sauerkraut. En Duitse Schlagers als begeleidende muziek op de achtergrond. Het demonteren van het varken was nog een heel karwei op zich maar na een paar uur konden we dan toch aan tafel. De kinderen hebben zich uitstekend vermaakt in het zwembad met glijbaan, tot laat in de avond zijn ze bezig geweest. Heel gezellig en wij gaan een erwtensoep maaltijd verzorgen later dit jaar. We hebben twaalf blikken gekregen in de container en met wat Unox rookworst erbij kom je al een heel eind.
Zondag zoals gewoonlijk naar de beachhut geweest, het blijft lekker, even weg uit de drukte van Lagos. Bij thuiskomst een verassing. Na de voordeur opengemaakt te hebben stroomde het water ons al tegemoet. En we hoorden het van de trap afstromen. Eén van de waterslangen naar de boiler had het begeven en het water heeft urenlang gestroomd, daarbij aangemoedigd door de hogedruk pomp die natuurlijk maar bleef proberen de leidingen op druk te houden. Eén grote bende. Boven stond inmiddels al zeker 5 cm water in alle kamers, speelgoed en tapijten dreven ons tegemoet. Beneden was de situatie niet veel beter. Dan maar opruimen dus. Maar helaas geen trekker voorhanden, dus Adrie naar de winkel voor een trekker. Al met al zijn we, samen met één van de chauffeurs uren in de weer geweest om de zooi weer enigszins droog te krijgen. Een hele opgave want de plafonds begonnen ook nog door te lekken en de plafondplaten kwamen spontaan naar beneden zeilen. Achteraf kun je erom lachen, maar op het moment zelf is het minder leuk. De volgende dag de loodgieter maar weer laten komen die alle boilers heeft nagelopen, ja als het kalf verdronken is........ Toen ik maandag laat terugkwam van een schoolbestuur vergadering bleek één van de boilers die voor de inspectie geen lekkage vertoonde zwaar te lekken, je vraagt je af wat zo’n loodgieter doet. Dus die mocht de volgende dag weer terugkomen. De wasmachine heeft inmiddels ook de geest gegeven dus gaat Adrie van de week achter een nieuwe aan, want zonder wasmachine werkt het ook niet echt.
Op dinsdag en woensdag ben ik met 3 collega’s het land in gegaan voor leversanciersbezoeken, een cocoa producent en een palmolie leverancier. Lang in de auto, met security erbij. Het landschap buiten Lagos is erg mooi, veel oerwoud, glooiend en erg groen. Wel op twee plekken langs de kant van de weg een lijk zien liggen, dat blijft ook al zie je het regelmatig een duidelijk mindere ervaring. En gezien de conditie van de lijken moeten ze er ook al een paar dagen hebben gelegen. De kwaliteit van de wegen varieert van redelijk tot bar slecht en op de heenweg zijn we zeker door 40 politiefuiken gereden. Boomstam half over de weg en als je probeert toch door te rijden wordt de weg geblokkeerd door takken of autobanden voor de auto te gooien. Als je met security rijdt mag je doorrijden zonder controle van papieren, lading enz. Dat scheelt een hoop tijd en ergernis. Bij Stanmark, de cocoa leverancier hebben we de klachten besproken die wij hebben over hun product en ze hebben ons laten zien werkelijk serieus met die klachten om te gaan. Rondje fabriek gemaakt om proceskwaliteit en –hygiëne te beoordelen, en het zag er allemaal redelijk goed uit. Na afloop stond er een locale lunch klaar met onder andere bonenpastei en hele grote zwarte gebakken slakken. Een echte lekkernij, een collega van mij heeft er de volgende dag nog een voorraadje van ingeslagen (foto). Om drie uur ’s middags zijn we doorgereden naar Benin City, zo’n 400 kilometer van Lagos. Benin City is een grote stad en dus veel verkeer, files, drukte en wachten. Maar om 7 uur waren we er en de kamers zagen er redelijk uit. Lekker biertje gedronken aan het zwembad en in het restaurant wat gegeten.
De volgende morgen naar Presco, een palmolie producent die volledig geïntegreerd is. Dus eigen “Nursery” voor jonge aanplant, 10.000 hectare oliepalmen, eigen verwerking en raffinage. En zelfvoorzienend voor warmte en electriciteit, want uit 1.000 kg palmvruchten kun je 200 kg olie halen. Het afval wordt gedroogd en gestookt om stoom en electriciteit op te wekken. In totaal werken er 1.400 mensen en de meesten wonen in de twee dorpjes binnen de plantagegrenzen. De terugreis naar Lagos verliep voorspoedig, op een lekke band van de security auto na. Omdat het verstandig is altijd een reserveband bij je te hebben, moestten we even langs bij de “Vulcanizer”, meestal een jongen die met de meest eenvoudige gereedschappen in een mum van tijd de band van de velg heeft en dan de band repareert. Gaf ons mooi even de tijd een plaatselijk yoghurtdrankje te proberen en je te vergapen aan alle drukte rond het tankstation. Iedereen wil graag op de foto en het mooiste is natuurlijk de foto terugzien op het lcd schermpje.
Op de terugweg, voor het eerst wat mij betreft, langs de kant van de weg gegeten. Natuurlijk veel bekijks, want iedereen probeert je meteen wat te verkopen. Maaltijd bestond uit pounded yam (een soort cassave) en Pangasoep met daarin een stuk gekookte Catfish. En dat alles zonder bestek, maar wel met een heerlijk koud Heineken biertje erbij. Het eten is hier bij tijd en wijle ontzettend scherp, en deze Pangasoep speelde wat dat betreft mee in de Eredivisie. Maar best wel lekker en een hele ervaring rijker.
Boris is van de week weer begonnen op school en leert er dagelijks weer een paar woorden en letters bij. Hij voetbalt nu bijna iedere dag met de wachten en het overig personeel en van de week kwam er spontaan en Nigeriaanse moeder met haar zoontje meevoetballen. Haar zoontje had Boris gezien vanuit hun appartement waar ze wonen en wou persé meedoen.
Onze weekeinden beginnen al redelijk vol te raken met uitnodigingen voor parijtjes en feesten, we komen soms tijd tekort voor alles.

Groeten, Hans