Boris zit in een dip

Boris zit in een diepe dip. Vrijdag zijn we met hem naar de dokter geweest omdat hij huiduitslag had en het blijkt een bacteriële infectie te zijn. Niet ernstigs, maar hij mag een week lang niet zweten. Dus geen voetballen, zwemmen en tennissen, en sport is z’n alles hier. Tranen met tuiten en dat maakt het verblijf hier, zeker ook voor Adrie er niet makkelijker op. Hij heeft antibiotica gekregen en creme en na een week terug naar de dokter. Hopelijk is het dan onder controle. Na de eerste verschijnselen dachten we dat het wel over zou gaan, te lang gewacht dus en een goede les voor de volgende keer. Vooral dat hij niet mag voetballen vindt hij erg, want alle schoolpauzes wordt er ook gevoetbald. Dus volgende week maar veel spelletjes, de Nintendo en oefenen met lezen en schrijven als alternatief. Door het klimaat hier gaat ontwikkelen infecties zich veel sneller, dus na de eerste symptomen moet je eigenlijk meteen naar de dokter.
Gistermiddag zijn we naar het Wamco voetbal tournooi geweest. Er zijn acht teams die in een afvalrace spelen om de “MD’s” cup met volgende week de Grande Finale. Voorafgaand daaraan is er een novelty match waar MT en staf een wedstrijdje spelen, dus moet ik ook aan de bak. Voetballen in de brandende zon, bij 35 graden. Terug na het voetballen kwamen we in een enorme file terecht, een grote chaos en we hebben er twee uur over gedaan om thuis te komen. Boris is gisteravond bij een vriendje gaan slapen, want wij zijn naar een Belgische avond geweest. Een man of 100, met band erbij en natuurlijk ook friet met stoofvlees. We pikken Boris straks op om naar het strand te gaan, wel vervelend voor hem dat hij dan niet mag zwemmen.
Van de week is Boris voor het eerst alleen thuis gebleven, Antoine heeft opgepast en dat verliep zonder problemen. Kapil en Ritu, die uit India komen, hebben in het kader van het Indiase “Feest van het licht” een feestje bij hun thuis georganiseerd. Honderden lichtjes in en om het huis, mooie vloerversieringen van gekleurde rijst en natuurlijk ook hier heerlijke Indiase hapjes. Als je wilt kun je hier van feest naar feest.
Afgelopen maandag tot en met woensdag was in in Nederland voor onze budgetbesprekingen met de concern directie. Weer even lekker naar De Bult, in je eigen huis en lekker zuurkool met worst gegeten bij Anja en Wim. Oby, Anja en Henk houden het huis en gras in prima conditie en dat is een hele geruststelling. Ook had Oby in overleg met Adrie al een heleboel boodschappen in huis gehaald (Sinterklaas is in aantocht), dus kon ik met volle koffers op woensdagochtend weer richting Lagos. Op 5 december vieren we hier bij ons thuis Sinterklaas met een aantal andere families met kinderen Boris vond het niet eerlijk dat ik wel naar Nederland mocht en hij niet. Hij telt nog steeds de weken af en hoopt er vooral op dat hij in de kerstvakantie veel kan spelen met Rowan, Rik, Martin, Luuk en alle andere vriendjes van school.
Nu het einde van het jaar langzamerhand begint te naderen hoor je meer over overvallen, berovingen en andere vormen van criminaliteit. Tegen de kerst stroomt Lagos leeg en gaat iedereen terug naar het dorp waar hij / zij vandaan komt. En dan moet er natuurlijk wat meegenomen worden voor de familie. Diverse Nigeriaanse collega’s zijn al slachtoffer geworden van al dan niet gewapende overvallen. In de praktijk betekent dit voor ons dat we ’s avonds voor zover mogelijk op Victoria Island blijven. De bruggen tussen Victoria Island en Ikoyi mijden we ’s avonds na tien uur zoveel mogelijk, want de polite post daar standaard en ook die zijn richting kerst erg opdringerig en willen een bijdrage voor hun feestdagen.
De datum van onze verhuizing naar Ikoyi is nog steeds niet bekend. In principe zouden we in het huis van Meeuwes en Geke gaan, maar er is nog geen duidelijkheid over hun volgende assignment. Het huis van Gerjo en Marthe die inmiddels naar Jeddah zijn vertrokken staat nu leeg en wordt opgeknapt. Er moeten nieuwe badkamers in, nieuwe plafonds, alle lekkages moeten verholpen worden en er moet een nieuwe keuken in. En het huis moet helemaal op nieuw gestuct en geverfd worden, van binnen en buiten. Als dit huis eerder klaar is dan dat van Meeuwes en Geke én het naar behoren is gerenoveerd is de kans groot dat we hier naar toe gaan. Het ligt in dezelfde straat en de ligging is net wat beter. Grootste struikelblok is echter de renovatie. Alles duurt hier langer dan gepland, de kwaliteit van het werk laat te wensen over en goed sanitair e.d. is slecht verkrijgbaar. Al met al denken we in ieder geval niet voor de jaarwisseling te kunnen verhuizen.
De regenperiode lijkt nu definitef voorbij te zijn, al hadden we vandaag nog wel een paar druppels op het strand. Binnenkort komt de Harmattan, de woestijnwind uit het Noorden die erg veel zand deze kant op blaast. Het zand zweeft als het ware in de lucht en je ademt het ook echt in. Met als gevolg dat iedereen snotterig gaat worden. Maar in januari /februari is ons beloofd komt het echte mooie warme weer, want regen hebben we dit jaar nu wel meer dan genoeg gehad.

Groeten aan iedereen en bedankt voor jullie reacties op de weblog, emails, kaarten, skype sessies en telefoontjes.

Hans