A lot of Wahalla

Beste Allemaal,

In Nigeria is de voertaal Engels, maar wel in een soort verbasterde vorm, het zogenaamde “Pidgen” English. Onder diverse invloeden, maar vooral vanuit het Yoruba zijn veel woorden toegevoegd aan de dagelijkse spreektaal. Als iemand je bijvoorbeeld vraagt “How body”, dan bedoelt hij “Hoe gaat het ermee?”, de “Go Slow” is de file, de “Suck away” de beerputleger, a “Fresh Fish” een nieuwe Expat en “Wahalla” is troep of probleem. En van dat laatste hebben we heleboel in het kader van de verbouwing van ons nieuwe huis. Het moet gezegd, de verbouwing nadert nu echt de eindfase en Adrie gaat dagelijks zeker drie keer kijken om “corrigerende maatregelen” te treffen en balanceert daarbij veelal tussen lachen en huilen. En vaak is ze de wanhoop nabij. Lekkages, verkeerd aangesloten kranen, werklui die niet op komen dagen enz. Maar wat nog het meeste stoort zijn de lage kwaliteitsstandaards. Tegels met een stuk eraf, enorme druipers na het verven, kitwerk alsof het is gedaan door een 3-jarige, van alles maak je mee. En het lijkt wel of ze het niet willen of kunnen zien. Het hele verbouwingsproces is echt een processie van Echternach, twee stappen vooruit en 1½ stap weer achteruit. En maar weer laten overdoen, overdoen en overdoen. En voortdurend liggen werklui te slapen, gewoon op de grond, op het aanrecht en kijken verstoord op als je ze wakker maakt. De tweede week van februari krijgen we vijf vrienden op bezoek en gezien de beperkte ruimte in ons huidige huis moeten we dan echt verhuisd zijn. Het zal uiteindelijk wel lukken, maar vraag niet hoe. Na dit weekeinde is de aannemer klaar naar eigen zeggen en kan de schilder z’n werk afmaken. Het schilderwerk ziet er redelijk uit, al wordt er nagenoeg niet voorbereid, schuurpapier en plamuur zullen wel moeilijk verkrijgbaar zijn. De buitenkant van het huis is nu nagenoeg klaar, in stralend wit (na zoals reeds gemeld eerst helemaal geel te zijn geverfd) en ook de tuin begint vorm te krijgen. De lokale Intratuinen doen goede zaken en kofferbak ladingen vol met planten worden aangevoerd. We “plannen” nu op 2 februari te verhuizen als er zich tenminste geen calamiteiten voordoen.
Gisteren hebben we het afscheidsetentje van Meeuwes en Geke gehad met de Expats en de management staf. Na drie jaar gaan ze op weg naar hun volgende assignment, dit keer in Roemenië. Op 3 februari vertrekken ze, met pijn in het hart, want ze hebben het hier erg naar de zin gehad. Ook ons financiële man vertrekt in februari met z’n gezin na 4 jaar Nigeria. Dus we krijgen binnenkort ook weer nieuwe instroom.
Boris heeft vandaag weer voor het eerst gevoetbald op de club, na een aantal weken “winterstop”. Hij heeft het na de vakantie best goed naar z’n zin hier, gaat veel spelen, voetbalt dagelijks met chauffeurs en guards en raakt steeds bedrevener in het Engels, vooral “now, now” roept hij te pas en onpas om het personeel te commanderen. Maar nog elke week streept hij braaf een week van de kalender en weet precies over hoeveel weken hij weer naar nederland mag.
Ikzelf ben nu weer twee weken aan het werk na de vakantie, maar het lijkt alsof je niet weg bent geweest. Het jaar is goed begonnen met hoge verkopen en de fabrieken weten dit tempo aardig bij te houden. We krijgen een druk jaar met veel nieuwe projecten en nieuwe producten die we willen introduceren. Afgelopen vrijdag hebben we het nieuwe kantoorgebouw opgeleverd, ook hier weer, het is af, maar je zou de kwaliteit zo graag op een hoger niveau hebben. Maar iedereen vindt het prachtig en scheve tegels en gebroken ruiten storen niet echt en beïnvloeden de functionaliteit niet wezenlijk. In de loop van dit jaar gaan we een nieuwe productie afdeling bouwen. Dat willen we doen op Europees kwaliteitsniveau en hebben besloten daarvoor werklui voor in te vliegen. Natuurlijk een stuk duurder maar je verdient het op termijn terug met (product)kwaliteit en lagere onderhoudskosten. We hebben trouwens nog een vacature voor een HTS-er Electro, Meet & Regel, of Besturingstechniek, dus als jullie een kandidaat weten hou ik me aanbevolen.

Groet en tot een volgende keer, met foto’s van ons nieuwe huis,

Hans